مردی که به دنبال جاودانگی است
نیکلاس دیوید اوبری دی گری جسپر (متولد 20 آوریل 1963)، نویسنده انگلیسی و نظریه پرداز در زمینه علم پیری شناسی، و افسر علوم رئیس بنیاد سینس است.
دي گري رئيس ارشد مطالعات علمي اين موسسه ي غير انتفاعي است به نام روش هايي براي مهندسي پيري نامحسوس. تحصيلات دي گري در رشته ي پير شناسي است.
هدف اصلي بنياد سینس تحقيق، توسعه و عمومي سازي بايو تکنولوژي هايي در مسير جوان سازي است، با تمرکز بر معلوليت ها و بيماريهاي ناشي از سالخوردگي. توليد دارو هاي ترميمي براي بازسازي بافت ها و سلول هاي زنده ي آسيب ديده در دوران کهنسالي.
دي گري در سال 2007 کتابي به نام پایان پیری نوشت. و در متوشالح را تاسيس کرد. نام اين بنياد به متوشالح اشاره دارد، کاهن بزرگ يهود که بنابر روايات 969 سال عمر کرد. متوشالح جايزه اي براي تحقيقات روي طول عمر در نظر گرفته به نام جایزه موش متوشالح. جايزه به محققاني اهدا خواهد شد که بتوانند طول عمر يک موش را به حد قابل توجهي افزايش دهند. اين جايزه تا کنون به حد 4 ميليون دلار رسيده.
اين يکي از مقالات دي گري است که روش سینس را به خوبي تشريح کرده. او جايي در اين مقاله به موضوع قابل تاملي از مقاله ي شخص ديگري به نام اُلشانسکي ارجاع مي دهد: “پیری محصول غفلت تکاملی است نه نتیجه تکامل .” يعني سالخوردگي را نه نتيجه ي مستقيم تکامل، بلکه ناشي از بي توجهي آن مي­داند. بدين ترتيب فرآيند پيري را يک تابع برنامه ريزي شده به صورت ژنتيکي فرض نکرده، و ژن ها را به عنوان عوامل غير مستقيم در تعيين طول عمر معرفي مي کند. دي گري در مقاله ها و کنفرانس هايش بارها بر اين موضوع تاکيد کرده.
بنابر برداشت خود من که فکر مي کنم به موازات تصور عمومي باشد، انتخاب طبيعي موجوداتي را برگزيده که طول عمر محدودي داشته باشند. گونه هاي داراي توليد مثل بالا، در صورت داشتن طول عمر زياد، با خطر کمبود منابع طبيعي (غذا و فضا) مواجه مي شوند. و از طرف ديگر اگر گونه هايي که طول عمر بالايي دارند، توليد مثل کمي داشته باشند، از دست رفتن متولدين کم شمار نسل جديد مي تواند باعث انقراض گونه شود.
اُلشانسکي گرچه همين مطلب را خاطر نشان مي کند، ولي نهايتاً استدلال مي کند که تعيين طول عمر نمي تواند ناشي از عملکرد مستقيم ژن ها و محصول تکامل باشد.